Puntjes

[...]



We weten soms niet of het rechts-
of linksaf was. Na een licht wervelen
herstelt zich dat. We vallen wel eens
op ons schouderblad dat we steeds

als schild tegen erger hieven.

We weten soms niet waarom of
waartoe. We schuiven als paar in
elkaar tot de oogbol verschiet. Terwijl
het nog zacht nasneeuwt onder ons vel
ligt het juk al klaar. Misleid zijn we wel.



© Emma Crebolder



Uit: Emma Crebolder Vergeten Amsterdam, uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2010.

"Boven elk gedicht in deze bundel staat, bij wijze van titel, een aantal puntjes:

de letters van het ontschoten woord. Een bundel gedichten over wat er niet is en waar naar gezocht wordt, de invloed misschien van piepkleine puntjes op een mensenleven. Puntjes: de lege dagen in de agenda van wie niet meer naar buiten wil, het overgaan van de telefoon als de verlaten geliefde belt, de apparatuur
naast het ziekenhuisbed.

De zalige leegte van het ontbreken. En dan maar hopen dat niemand je komt redden."

- met dank voor de toelichting aan Versindba, 'n Kollektiewe weblog vir die Afrikaanse digkuns