HIËROGLYFEN
Laat dit geen strand zijn
als de tijd moet waaien; dan tot piramide
met ruim verborgen sterrenschachten
achter alle dichte deuren zwijgend zand.
Laat wat geschreven staat gebeiteld zijn
in tekens van putten en steen.
En waar geen gang naar leidt; wij twee
tot eerste mensen gewikkeld.
Laat tot het laatste water wegdampt
ons het tikken van de kevers tellen
Onvindbaar νoor wοrmen en rovers
veen en vloed.
Laat ze ons vinden zwart van dorst
het zout van de wimpers blazen het gewicht
van onze pekelharten niet exact kunnen bepalen
maar weten: dit is uniek νοοr tοen en daar.
Laat ons dan door kronen en munten omringd
in luchtdicht glas de tijd ontglipt
in linnen en lamplicht
bewaard blijven.
© Marjolijn van Heemstra
Uit: Marjolijn van Heemstra Als Mozes had doorgevraagd, Amsterdam, Thomas Rap, 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten