IN DEN BEGINNE WAREN DE BANKEN
in den beginne waren de banken
ze leenden aan iedereen
tegen percentages
hoger dan je spaargeld opbracht
de winst zou genoeg moeten zijn
maar genoeg was voor de simpelaars
voor de beperkten van geest
de bankiers verzonnen constructies
voor onze gelden en pensioenen
zo ingewikkeld
dat ze het zelf niet meer begrepen
laat staan dat wij het snapten
als een ingenieur
zulke berekeningen bedacht zou hebben
stortte het gebouw in
de dag nadat het was opgeleverd
ook dit kaartenhuis begaf het
wantrouwig keek de bankier naar zijn collega
de belegger naar de deurwaarder
het modale gezin kreeg een fobie voor de postbode
verstopte zich als er gebeld werd
durfde geen brief meer te openen
geen telefoon meer aan te nemen
koophuizen werden geveild
aankopen werden uitgesteld
de boodschappen gekocht in de goedkoopste winkels
de economie lag op z’n kont
de AEX zakte en zakte
net als het zakgeld van de kinderen
banen raakten verloren
de werkeloosheid bereikte 10%
bier is maar 5%
wijn 13%, jenever 42%, grappa nog meer
het geluk kan niet op
er zijn ook banken waarop je kunt zitten
liggen zelfs
naast hoe heet ze ook al weer
buenas noches
over drie jaar is het allemaal voorbij
heb ik horen verluiden
behalve dan natuurlijk de relatie
met haar op de bank
© Hans Wap
Uit: Dichter bij de dag, vers geschreven voor programma Dit Is De Dag, Radio 1, 18 februari 2009.
Hans Wap woont en werkt als beeldend kunstenaar/dichter in Rotterdam. Hij debuteerde in 1967 met Schoten en Filtersigaretten bij de Arbeiderspers. Zijn laatste twee bundels De laatste lemming en Ze zeggen dat lopen de voeten slijt verschenen bij uitgeverij De Weideblik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten