Na een bui

DE PLAS


Die angst herinner ik me goed van toen ik klein was.
Ik liep om de plassen heen,
vooral om de nieuwe, na een bui.
Eentje zou weleens geen bodem kunnen hebben,
ook al zag hij eruit als elke andere.

Ik zou een stap doen en opeens helemaal wegzinken,
ik zou de diepte in vliegen,
en nog dieper, steeds dieper,
naar de weerspiegelde wolken toe,
misschien zelfs verder.

Daarna zou de plas opdrogen,
hij zou boven mij dichtgaan,
maar ik zou voor altijd ingesloten zitten - waar? -
met een kreet die de oppervlakte niet had gehaald.

Later pas kwam het inzicht:
dat niet alle slechte avonturen
binnen de regels van de wereld passen
en kunnen gebeuren,
zelfs al zouden ze het willen.


© Wíslawa Szymborska


Uit: Wíslawa Szymborska Het moment (Chwila), Amsterdam, Meulenhoff, 2003.
- uit het Pools vertaald door Gerard Rasch -