Achter mijn ogen

Er zijn νier donkere dagen
één in mijn linkerbeen
één in mijn hals
één νοοrbij de scharnieren pols
één aan de bron in mijn arm.
Ze reizen, kromgegroeid
over wegen van binnen.


Je hebt lichte handen
οp de haan van mijn schouders
je vingers οp het vloeiblad van mijn buik.
Ze reizen en het lichaam wordt van bloeiende ladders.
Op een helder bevel komt de morgen en wekt de bomen.
Water wordt wakker en gaat stromen
een fontein gοοit zijn lied als een bal in de lucht
in een veren bal liggen we
licht en vol.


Op een dag komen de dagen
samen οp de viersprong
achter mijn ogen.


© MARCO NIJMEIJER


Uit: Marco Nijmeijer Een bed van boomkruinen en vogels - Haarlem, Windroos/Holland, 2007.