woensdag 25 maart 2009

Schoonheid


LUNA



Alsof het was bedekt met hevig licht
bleef haar lichaam mij weerkaatsen,
even zinloos dreigend
zoals de glans aan messen hangt.

Ik bedroog haar met geweld:
mijn lichaam liet haar voor de liefde leven,
haren werden touw toen ik ze opbond,
een verwonding opsmuk, een gevlamde tatoeage.

Voor mijn schoonheid moest zij dood.
Uit haar schreeuwden tegenstrijdige bevelen.
Vuistgroot trilde ik boven haar uit.
Vallen was genade.



© Peter Verhelst



Uit: Peter Verhelst Otto. De juwelen het geweld, het geweld de juwelen. Antwerpen/Amsterdam, Manteau, 1989.

Geen opmerkingen: