La Marioneta
God ik was vergeten voor een ogenblik dat ik slechts een lappenpop ben aan wie u wat leven schonk,
mogelijk zou ik niet alles zeggen wat ik denk, maar ik zou zeker denken wat ik zeg.
Ik zou waarden geven aan de zaken, niet voor hun materiële inhoud, wel voor wat ze betekenen.
Ik zou minder slapen, meer dromen, ik begrijp dat iedere minuut dat we onze ogen sluiten 60 seconden zonder licht zijn.
Ik zou lopen als de meesten halt houden, wakker zijn als de meesten slapen.
Ik zou luisteren als de meesten spreken omdat ik zou genieten van een goed ijsje met chocolade.
Als God me nog wat bestaan zou toestaan, zou ik eenvoudig gekleed zijn, zou ik mijn buik oprichten naar de zon,
niet enkel het lichaam ook mijn ziel.
Mijn God, als ik een hart had, schreef ik mijn haat onder het ijs, in de hoop dat de zon die zou doen smelten,
Schilderde ik met een droom van Van Gogh over de sterren een droom van Benedetti en een lied van Serrat,
Het zou een serenade zijn die ik de maan aanbood.
Ik zou de rozen besproeien met mijn tranen, om de pijn te voelen van hun doornen,
en de vleesgeworden kus van hun blaadjes...
Mijn God, als ik nog een beetje bestaan had...
Liet ik geen dag voorbij gaan om de mensen te zeggen dat ik van ze hou, dat ik hun liefheb.
Ik zou tot iedere vrouw of man praten alsof ze mijn favorieten waren,
en leren verliefd te worden op de liefde.
De mensen zou ik bewijzen hoe ze zich vergissen als
ze de liefde laten als ze ouder worden,
zonder te weten dat je ouder wordt als je de liefde vergeet.
Aan een kind zou ik vleugels geven, maar ik zou ze alleen laten hangen als het er mee leert vliegen.
De ouderen zou ik aantonen dat dood hun ouderdom niet bereikt, behalve het geheugen.
Veel zaken heb ik geleerd van u, mensen
ik heb geleerd dat iedereen wil leven op de top van de berg,
zonder te weten dat het ware geluk zich in een vorm van een opstijgende vlucht bevindt.
Ik heb geleerd als een baby de vinger van zijn vader vastpakt de pasgeborene deze vinger nooit meer los zal laten.
Ik heb geleerd dat ik alleen recht heb op de mensen neer te kijken
om ze te helpen.
Het zijn vele zaken die ik van u geleerd heb
maar ik zal er me niet meer van kunnen bedienen,
omdat ik ze in deze koffer meeneem
omdat ik jammer genoeg zal sterven.
Gabriel García Márquez
Geen opmerkingen:
Een reactie posten